Само чекорам во загатливиот бескрај

Понекогаш прашањата се премногу нејасни

Забуна внесуваат сонливите штурци

Зошто ли така ненадејно во утробата рие ревот

А јас молчам одвоен од другите со тајни околу

Богзнае зошто е сето тоа така

И затоа бегам и од ветерот

Кој ме повикува божем милостиво , ме поканува

Да се родиме повторно,да ги прелетаме бездните и новиот живот да го грабниме

Бесно да урниме се пред себе

И да играме без замор пред другите

Кажуваќи им во лице,ете така без грам срам

Вашата иднина е во јамите темни,не ги кревајте попусто рацете кон небеса

Не,повторно глаголам не,тоа ѕверот кој притаено клечи во дамарите

Сега така зборува

Не,

Некаги,нека завиваат и волците во близина

Не

Не сум Безбожен пакосник кој плука на Светлината

Не

Јас не го создадов времето

Само чекорам во загатливиот бескрај