четвртак, 28. јул 2016.

Заборавете утре на се




Полека Надежите
Ќе ја надминуваат и најневозможната граница на остварување
А зошто да не биде така
Кога сум сеуште крстена душа
И коските сеуште не ми истинале
Безбели,дали ќе биде утре така...хм
Знам само дека тоа што го наследив е Библиски подарок
А тежок беше за носење досега тој блескав Крст
Дека е така,еден ден за ова ми раскажа и ветерот
Кога сум се родил,ги бришел и тој сопствените солзи
И месечината таа вечер шртбаво блескала

Ама ајде де
Мене ми е малку смешно,за тажно којзнае дали треба да биди
Знам само дека во иднината не се запишано старечки дни
Јас сепак ноќва ќе се простам и од земјата и од Небото
И ако е дожлива наквечерина
Значи сум во право
Плачат ветриштата низ облаците темни

Се спогодив со Судбината
Да ги тргни оловните раце од мене
И некаде пред полноќ заедно ќе пиеме
Голтка Јас,голтка Таа,прво Вино потоа Светена Вода
И лавиринтот на сите заплеткани Надежи ќе го отплетка

Би го натиснал уште денов со глаголења
Но јазикот ми се скаменува во стегите меѓу непцата
Додека низ ушите бучливиот порој на крвта бучи
Та кога времето ќе се продолжи со нова светлина
Прочитајтеги изгравираните молитви на Небото
А потоа заборавете на се
И на сите мои надежи кои ќе движат со мене низ Бескрајот.







Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...