петак, 1. јул 2016.

Сатанаилски Кикот




Кога челото ќе ти оросат дробни ѕвезди
Не кажувај веднаш дека си доживотна искушеница
Врзана во невидливите вериги на молитвите
Сепак е грев
Скапоцените пехари,обложени со рубини ги креваш
И наздравуваш за Бесконечната Ноќ која божем ти ја ветиле
И создателот и Монахот со кој блуничеше без покајание

Не издржав,и се наведнав над мраморот
Правта стогодишна ја избришав
Беше втиснале име исто како моето
А којзнае
Можеби само сум гостин во овој твој ден
И на твојата раскошна вечера,заштитен во сеќавањата
Те гледам
Под клепките,виорот на грешни мисли и грешни соништа ти виорат
Со усните далечниот ден го продаваш,бараќи сенките топлина да ти дадат
Тераќи го покорно Младиот кнез на делкан бигор Круна да ти втисни
Болскотот на сознанието ти се надвиснува
Не разбра никогаш
Јудејските трговци те продадоа на мракот во кој чопкаат Гаврани
Знаеа добро уште првиот ден
Злото ти е близнак.

Најтешкото претсказание нема да го кажам
Некако нека падне како клопче
Во кој се завиткани воздишките на вашите заталкани души
И според Ѕвездите само Месечината ќе биде сведител на вашите тегоби.
Јас ќе го одминан сето тоа
Оставаќи сатанаилскиот кикот да ти се спровира во крвта.




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...