недеља, 24. јул 2016.

Искреноста на моите песни

Искреноста на моите песни се вистина,иако некои зборуваат дека сето тоа е само замислена вистина,....но ако,ги бришам солзите,и продолжувам понатака,со надеж дека следниот чекор повторно ќе ме врати кон себеси,а не кон минатото...и ете така,кога ќе заполнат мислите да циркулираат во бескрајните кругови,се среќаваме на некоја раскрсница,сеедно е дали сме ја изминале или ќе ја изминеме,и како првпат да сме тука,малку трепериме,со колена кои потклекнуваат под тежината на неродените мигови,приближуваќи се кон тишината......гледаме во далечините,и се прашуваме,дали навистина таму,каде што е животот,се и нашите светови..те чуствувам како дишеш забрзано со твојот прикриен страв,повикуваќи некого,за кој мислиш дека има повеќе љубов и од мене и од другите...се провлекувам до прозорот,каде што може да се види сето течение на времето,навистина моите сомнежи се оправадани,твојата двојност е сокриена позади твојата Божемна Светост...малку морници ме преплавуваат,но сепак ќе пробам со огрлица составена од делови на милионски ѕвезди,да направам заштитна амајлија,која ќе те чува повеќе од тебе,отколку од другите..гледам дланките ти се празни,нема ни солзи,ни пак воздишки,само бледи линии со нејасна иднина..знам заборавот не го сакаш,и под чудни околности лебдиш помеѓу недореченостите и празнините...навистина мојата Верба и Вера сеуште цврсто ме држат во својата прегратка..и ми ја дадоа сета потребна сила да ја победам агонијата..единствено Љубовта понекога ме кине на парчиња правеќи ме сојузник на искушенијата...
Би те вратил во оние времиња на кои се сеќавам понекогаш,но правливите сокаци те плашат,и ехото на калдрмата те морничави..тоа беше кога врнеа девете топли дождови во девете денови на Бескрајната Љубов..бегаше ти тогаш под стреите на некојси безимени сенки,недочека да дојде десетиот ден кога синилото на небото воодушевуваше..избега во самоизмамата..навистина Јас после тој ден ден започнав да сакам се што беше вредно да се сака..

Ете тука некаде е таа вистина помеѓу Тишината и Животот


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...