А тој....Самотникот

Удира гласот на Курвата во ѕидови и камења

Сакаќи да го проколни самотникот во просторот

И  неговиот праг да го испогани повторно

Хм

Зарем не се увери дека неговите очи се поинакви

Од сите други

Нема зло таму

И сеедно му е што и стивнува топлината во постелата

И не копа во сеќавањата веќе за неа

Утре

Да токму неа утре ќе ја нарече

Магла во која се сноват магиски огнови

И коските веќе и стануваат безимени

А тој

Самотникот

Во суровата секојдневност на земјата ќе напише

Небеше мое сонце,за сега пехарот за здравица да го кренам

Ни пак месечина за која би пиел црно вино

 Повеќе личи да се каже дека беше

Црна Птица на Проклетството

Која Пород не ми даде

Та сега Веригите на Животот се празни

Но

Од Небесните Судии не се плашам

И таму,до четириесет дена ќе пеам за ѕвездите

Удира гласот на Курвата во ѕидови и камења

Сакаќи да го проколни самотникот во просторот

И  неговиот праг да го испогани повторно

Хм