Преморен сум

Времето е полжав кој не окова со синџирите на одминатост

А се зборува некаде

Во друштвото на сите скитници

Дека во младоста небило така

Кога будалесто сме мислеле,дека сме постари и од каменот и тревата

И кога преданијата сме ги оставале токму за сега

Кога евене збрчкани глаголиме и со збрлавените желки

Малку сум збунет во сета ова збрана мудрост

Дали земјата се лади,или со животов не сум дораснат за утрешниот ден

Не се сожалувам со ова

Туку посакувам денес со мислата да им се придружам на орлите

И со отворени очи да го гледам небото,и сите победи,па и порази

Кои можеби сега се доверуваат на Судбината

Ќе речете можеби

Ги претчуствувам ударите на разбојот каде ткае црни нишки Смрта

А кога одмара,резбари последна молитва на пехарот за вино

Верен сум, кон Крстот да знаете,белким името ќе ми го спомене

Но...да не поверувам дека ќе биде така

А се зборува некаде

Во друштвото на сите скитници

Дека некој непрокопсан,се вратил од пеколот

И дека сега само копнее по чуда,и стои над јама усфитена

И бамбори,Дека ќе се скаменам,и бездруго Смрта не ми може ништо

Преморен сум

И од полжавот,и од желката,и од орлите

Ама и од скитниците,за непрокопасниот нема да кажам ништо

Ќе се помолам,и ќе му кажам на Бога за мојата Душа

Вие не сте Свети Луѓе за да ме Благословите и да ми простите.