Заод на Копнежи

Кога се будам,пробувам брзо,брзо да ги избришам сонливите солзи

И уште побрзо да ги фрлам на некое тајно ѓубриште

Несакам некоја бедна душа во својата утринска екстаза да каже

Евего повторно бездомниот скитник остава солени солзи насекаде.

Јас,сепак пладневното сонце ќе го голтнам,и кришум ќе го хранам

Во утробата ќе ми се насмевнува,и мирисот на здодевност ќе го спржи

Ако ве порази утрината,и ви пука кожата,не ревете тогаш

Не сте достојни да се наречете,борци за нова иднина.

Се заколнав пред жолтата светлина,нека килибарното небо ми биде дом

И да бидам Убиен подмолно,во зеницата ќе немам страв

Ќе повторам,повеќе плачам за вашата иднина

Гледам како ве гонат ветришта,и малку пожолтени сте.

Сега сум малку љубопитен

Зошто постојано се насмевнувате со грч,и се плашите да ги извадите маските

Зарем соленоста која ви е налепена не ве скокотка по кожата

Ова не е сон,повеќе е заод на сите копнежи.пробајте и вие да се пробудите.