среда, 29. јун 2016.

Ги собрав спомените



Ги собрав спомените во двете дланки
Небеа којзнае колку
И тргнав да ги фрлам некаде каде не ќи види никој
Малку го оставив минатот тажно
И празно,вистински празно

Отидов на реката
Но некако плитка ми се виде
Та заминав
Отидов на езерото
Беше премногу разбранувано
Некако знаев дека ќе им раскажува потоа
На брегот,на птиците,на рибите
Та заминав

Отидов кај покојниците
Имаше празен гроб
Но незнаев колку ќе биде молчелив покојникот
Пред другите покојници
Та заминав
Отодов на планината каде што снегот се белееше
Сакав да ги оставам мразот да ги изеде
Но
Пролета кога ќе дојди некој ќе воскресне
Та заминав

Ми остана уште пештерата
За неа Дедо Панко раскажуваше дека змејот сеуште бил жив
Решив да го нахранам барем него
Попусто се понадевав
Змејот беше тажен
Рече дека мрши не јаде
Та заминав

Заминав со полна дланка
На раскрсницата каде што ветриштата се собираат
Ги оставив без сожалување
Некаги нека ги разнесат насекаде
И
Заминав

Некаде каде што ветерот никогаш не дува.



Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...