Сега се радувам и на зовриените облаци

Не чуствувам болка

И да бидам искрен

Сега се радувам и на зовриените облаци

Кои се лепат на небото како Божества разбудени

И повторно да бидам искрен

Бесмислено е по вторпат да се сеќавам на минатото

Сињакот кој утрово малку се осоколи

Етего се прилепил на скаменетиот пламен

Патем

Додека одев во ходникот на времето

Некој

Да некој кој ме познавал уште одамна,рече

Сеуште не си напишал совршената приказна,нели

Каде сите се неизмерно среќни

Каде никој не предвидува,туку сите се љубопитни

Каде дивата и непокорена страс се буди

Каде едно вистинско,и три вештачки сонца греат

Се сеќавам

Да добро се сеќавам

На моите дамнешни чуства

Кога во матниот талог од ноќта остана таа желба

Се сеќавам,да добро се сеќавам

На кристалното око кое се отвара во пурпурноста

За огледалото,каде го гледав одразот на настаните

Се враќаат сеќавањата,пред да се роди сонот

Евеја повторно

Ноќта злокобно завива

Но не чуствувам болка

И да бидам искрен

Сега се радувам на зовриените облаци.