Навистина разберете

Јас не ги пишувам суровите правила на Љубовта

Ни пак сум ја добил како поклон од Судбината

Подобро наречетеме грешник кој низ ходниците на времето ита

И Би кажал сега само за сите одминати мигови како сеќавање.

Бев Безимен,и без ништо свое

Со малку душа во себе

Неизвалкана,и на никого сеуште продадена

Пркосот несмирен постојано ме правеше заложник во животот

Како ноќна стража,и советник голем го добив Сизиф

Додека Тантал се смееше кажуваќи ми дека сум негов потомок

И не е се кажано

Некои зборуваа дека сум бил преголем романтичар

Но некои со малку злоба шепотеа

Вратата на неговата душа е засекогаш затворена.

И понекогаш

Само молитвено гледав во небото

И низ сопствената немост само цедев

Доволими барем некој да се напие од моите солзи

И тогаш,барем една душа,слична на мене

Ќе знае за се што некажувам

Знам,навистина знам каде се раѓа секоја нова галаксија

Но никогаш не дознав

Зошто болката на Љубовта е голема

Толку голема што бездните во душата со ехо ја враќаат назад

Слушав постојано како свири ветерот

Како пее месечината

Но никој несака да го слуша плачот на срцето

И звукот на солзата кога паѓа на земјата

Навистина разберете

Јас не ги пишувам суровите правила на Љубовта

Ни пак сум ја добил како поклон од Судбината