четвртак, 30. јун 2016.

Колебливи Чекори




Колебливо чекорам по новата патека
Малку плашеќи да не воскресне болното минато
Чекорам без голема надеж за Љубовта
Но барем спокојот да биде наоколу,тивко шепотам

Мудрецот рече,кога се разделивме на планината
Оди таму каде што те води срцето
И срушиги сите мостови позади тебе
Неоставај ниеден за да можеш да се вратиш
Така ќе знаеш дека мораш само напред да одиш

А таму напред е знам Сонцето од Моето ново утро
А таму позади е мракот од Мојата Ноќ
Но сепак колебливо чекорам по новата патека
Можеби затоа срцето чука со немир




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...