недеља, 19. јун 2016.

Сопствено Постоење



Би сакал да го разберете просторот
За да го видите во него сопственото постоење
Но
Ако само ги гледате ѕвездените патеки
Бидете спремни
Со сопствениот разум војна да започнете
Но сепак
Не одете премногу во неговите длабочини
Можеби
Некаде таму
Покрај некоја зафрлена и заборавена вселена
Клечи
И плачи детето што така лесно сте го отфрлиле
Ете тогаш
Во таа темнина
Не го барајте Бог
И не стоете приковани на еднои место
Гледаќи во една точка беспомошно
Беспомошноста ќе ви го изеди времето
Ехххххххх
Само да знаете
Срцето како крвари кога нема време
Кога во просторот ќе го изгуби

Сопственото постоење.


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...