Одразот на ликот во чашата го помати новото налиено црно
вино..а толку сакав да го гледам,но ете..жедта беше поголема од желбата...и
повторно,бура од емоции кои доброволно ме влечат во понорот..недаваќи ми ја можноста во раните сати да го гледам твојот
маестрален танц кој секогаш го играш додека последните пеперутки умираат во
првите сончеви зраци...
Како млака утеха на сето ова е мојата омилена песна,која
еве ја пеат и птиците кои штотуку се разделиле од сонот..а јас..што јас..знам
дека некаде во далечините ме чека времето..кое требаше да врви токму сега...
Нема коментара:
Постави коментар