уторак, 2. август 2016.

Се е така едноставно




Додека едноставноста се претвораше во чудна сложеност
Сенките започнаа да ја пијат темнината
Воспоставуваќи некој свој ред во привидното спокојство
На тие кои сомничаво стоеа на страна
Им шепотеа
Вака ќе ја победиме Смрта,без да правиме дамки на месечината
А вие ,нема потреба да докажувате дека сте живи
И дека ви здодеало постојано да зборувате со Невидливи Ангели
Вашата распадност ќе ја составиме
Допираќи ве по рамењата,каде товарот го носите од искушенијата
Еве,во Божемнава белина,има неколку ѕвездени нишки
Во кој се врзани облаци со заспани соништа
Нема мрак,нема сонување,нема будење
И од ова нема да ви пукаат дозреаните очи
Вие сега ослободетесе од сите патила
Ние душата ќе ја распнеме како одрана кожа
И небото нема да падне на нас

Се е така едноставно
Се додека ја голтаме плунката,и плачиме кикотливо во безначајна празнина
А тоа беше вчера,каде остана гневот и јадот
Денес,некаги призрациве,шушкаво нека дишат
И свој зелен поредок нека почитуваат
Ние
Кои знаеме дека има и утре
Нема да ги броиме стапалките на земјата
И нема да ги откриваме семоќните тајни на Судбината
Белким тогај,јамката на смрта ќе ја одбегнеме

Вие не слушајте
Кога и Гавранот кобнички грака на прозорот
Вистинската големина е да не се плашиш од утрешниот ден.




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...