понедељак, 15. август 2016.

Семоќни сте во просторот за игра




Мракот е студенило,проклет грозомор
Пекол каде ве дружат црните сенки
Кој тивко го бришат словото од Животот
Не ги отварајте тогај очите
Ќе видите дека сте сами

Но и ова е само дел од распливнатиот Божилак
Кога покасно само ќе се насмевнете
Што ете сте имале дарба себе да се измачувате
И јазикот да го разголувате неразбирливо
Додека беседите со чело избраздено.

Нејсе,не се плашете,окото на Месечината
‘рѓата од крвта ќе ја повика со чинки вселенски
И пак малку ќе ви студи,но ќе се насмевнете
Копнежот за нови желанија етего
Пурпурните петли ви ги создаваат.

Разбравте
Семоќни сте во просторот за игра
Сепак
Не пламнувајте напразно пред самрак
Оти

Мракот е студенило,проклет грозомор.


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...