Молетесе исто како мене

Додека се усвитуваше месечината

Се молев

Слушаќи ги своите зовриени мисли

Незнаеќи тогаш

Дека веќе сум тргнал по патот кој води во неврат

На  почеток

Кога призрачното сказанија го видов

Обесено на вејките дабови

Крвта која клокотеше во глобочините

Ме предупреди

Не вжарувај толку пред тоа сказание

За да не станеш пепел

Ама ајде

Кога ќе се премине линијата на животот

И кога ќе се замине позади смрта

И кога не гледаш ни камен,ни дрво

И сваќаш дека си горе

Над сите земни гробови

Потпрен на некој темен облак

Наравоучение

За вас утешение

Замене завештение пред Блажени Оци

За неверните Томи бесмислие

Се вратив за кратко

Да го смирам ветерот

И да сплетам антерија од дождовни нишки

Ве предупредувам

Ако ве ослепи светлината

Кога го читате призрачното сказание

Молетесе

Исто како мене

Додека се усвитува Месечината