На сите зелени полиња не одмараше,
Со сите тивки води не миеше,
Сите патеки со нашите имиња ги нарекуваше
И не водеше со најтивката утеха и покрај смрта и покрај животот,
Секогаш гледаше низ нашите гревови како на детски грешки
И ни простуваше
Тераќи се со својата нескротена сила да продолжуваме напред
Сите неизречени и некажани болки ни ги лекуваше
И како награда секогаш ни ја даваше твојата прошка
Затоа дајни снага и сега да истраеме
И да те сакаме и понатаму
Исто така како што не сакаш ти..
Нека биде така.
Нема коментара:
Постави коментар