Кога вистински ќе посакаш
Повторно да запловиш во моите соништа
Потсетиме да не се будам
Ќе те однесам тогаш
До отсјајот на Бисерите
Каде се запишани сите наши Животи
Не се сеќаваш,но јас се сеќавам
Времето најде начин како да не разделува
Единствено незнае и тоа
Како да го пресуши изворот на сите
спомени
Ех ќе воздивнав за мојата свесност
Која кутрата не знае и таа
Дали живеам постојано во соништата
Или соништата живеат во мене
Кои ме носат во лавиринтот од ходници
Каде час постојам
А потоа исчезнувам
И се појавувам во другиот ходник како птица
Која твоето име го изговара,и потоа во пламен умира
Не се сеќаваш,но јас се сеќавам
Никогаш не ја открив тајната,ја носев секогаш во гроб
Бајката која ја пишувавме со реченицата
До крајот на животот
Никогаш не ја завршиве
Не се обеспокојувај
Секогаш тајно пишуваше на моите хумки
Не се сеќаваш,но јас се сеќавам
Секогаш се враќав од почеток да те сакам
А Ти божем случајно,го кршеше моето срце
Безгласно и внимателно
Оставаќи ми го немирот и Месечината која ме тешеше
Да
Кога вистински ќе посакаш
Повторно да запловиш во моите соништа
Потсетиме да не се будам
Нема коментара:
Постави коментар