Инферно

Метежот на лаги

го создаде гласникот на светлината

кој беше во суштина обичен смртник

но тие го нарекоа Апостол од пониската класа

зборуваа

дека живеел во некој свој свет

кој не се распаѓал веднаш после заодот

и дека

со мракот ги уривал сите проколнати вистини

и дека

кога ќе ги урнел тие вистини

веднаш создавал загатки

во кој немало покајнички мисли

Во таа славна задача што му била доделена

го водел демонот на ненаситноста

да тој лицемерен и алчен демон

кој со немилосрдна лудост бил обземен

и секогаш кога создавал..оф тој Поет од Смртноста

зборовите од кругот на Инферно ги кажувал.

Малкумина знаеа

дека е речиси безличен..оф тој Поет од Смртноста

и еднолично тажен

и дека

тромаво оди по работ од темно зелената шума

Само слушнав

дека сето ова е страшна лакрдија

која ја изведуваат под своите гротескни маски

во својата мрзлива тишина црните фигури

да

тоа се оние кои до половина се сраснати со земјата

од половината надолу се губат во матната светлина

Простете

во вистинската реалност тоа не траеше долго

страшната комичност ги јадеше бргу

и самата природа со презир ги наградуваше.

И уште би кажал

За Поетот со поглед на болни очи

Големи и празни

Поглед сличен на некое далечно бледо трепереење

Кое во длабочините на очните дупки полека умира