Со проклетието
Или беше во проклетието
Не остана време ни упокоената надеж
да се прекрсти,а време и беше
од никаде
или беше од зад месечината
се спровре лилав ветер
и крена луња божем да ја развесели таа
пуста надеж
најверојатно
облаците и грмотевиците не даваа
до неа да доползи спокојството
та ни Бог ја гледаше
да ни гроб ја сакаше
и ајде сега фати го крајот на сето ова
и сожалувајсе себеси
или пак некој друг
кога нема ни капка од ланското црно вино
понекогаш
додека седиш на црна спила
и мислиш за проклетието
дека пораженијата ти се насмевнуваат
некаде во некој крај на судбината
ти пепелот врака го држиш
а сништата молвено те гледаат
вие сето ова
вака разберетего
ако сепак ве плисна стравот
тоа е последната врата пред надежот
окоретеги очите
исправетесе во сивилото
и не се жалете пред секоја црква
оти тогај да знаете
сомненијата ќе се разминат со сите вистини
и вселената што ви е пишана на дланка во неврат ќе оди
и пак ќе биде голем збир на хаос
којзнае можеби лажен рај
кој ќе ви шепоти
Со проклетието
Или беше во проклетието
Не остана време ни упокоената надеж
да се прекрсти,а време и беше
Нема коментара:
Постави коментар