Светителот со светли очи

Таванот на ноќта се отвараше пред чудесијата

И живиот факел букташе веќе на ѕвездите

Жолтилото се распосла

И на тоа жолтило кое немаше крај

Житијата на Светителите станаа видливи

И крстители,и воскресеници,и грешници

И проколнати главите ги сведија

Уверени

Дека крвавите криља сега со миросана роса ќе ги излекуваат

Ете таква беше таа ноќ со две месечини на небото

Каде и јас збивтав,но не глаголев

И веќе подмолно не ја гледав издолжената сенка

Која,кутрата незнаеше на која грутка да клекни

Пциите избегаа за час од смрта

Гавраните плачеа,знаеќи дека ќе се распарчат

Од мечот кој се коваше

под сенката на дрвото кое не признаваше измама

се огласија живите зборови

тоа што беше вчера пепел сега стана вестител

а зениците веќе не гледаа скаменети далечини

тајните патеки се затвораа

отвараќи го патот на  Светителот со светли очи

Ете таква беше таа ноќ со две месечини на небото

Каде и јас збивтав,но не глаголев