недеља, 21. август 2016.

Се викам само Човек

Бев далеку од сите
Но блиску до ѕвездите
Затворен како цвет без сништа и молк околу
Не постојам,знам,во рушевините на денот
Простете
Се викам само Човек
Без земно име
Којзнае
Можеби и земјата веќе ме премори со тежината
Оставаќи да заврши безгласната трагедија

Испратеме
Во зорите ќе заминам
Заедно со папсаните пеперутки
Далеку
Далеку од сите

Но блиску до ѕвездите


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...