петак, 21. октобар 2016.

Таму во дупката на времето




Незнам колку време лежите во дупката
Каде времето сурово ви се подбива
Со некоја млака и сува утеха
Дека ако продолжите да се дембелеете таму
Ќе ви даде топлина од вашата младост
За да ги згреете своите разјадени коски
И ќе ви го врати сјајот на литата кожа
Ееееееее
Само ќе ви кажам,повеќе на вас,помалку на себеси
Под јазикот ви е празнината
Та како збудалени пагани
Навечер,некаде пред полноќ
Крај стариот сув даб се собирате
Распоредуваќи го стравот од смрта во круг
Кашлаќи тешко од тешките вина што ги пиете
И
Започнувате со вашите лаги
Дека и на суви лијса пишувате за убавините на смрта
Дека сте големи поети и дека му требате на светот
Дека сте добри курви и дека им помагате на очајните
Дека сте добри бегови кои го хранат човештвото
Дека сте добри калуѓери кои му служат на живите светци
Дека не цицате повеќе од родилки дрчно
Туку ради реда некогаш на нивните боски одмарате
 И
Не гледате
Дека и старите збудалени петли кои никој не ги сака
Наместо да пеат на плотот,се смеат на вашите глупости
И
Седете мили мои
Таму во дупката на времето
 Чекаќи

Некој друг да го влече сонот за вас


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...