четвртак, 20. октобар 2016.

Кој ќе му знае дали е така




Со благ занес во очите
Го бришам сјајот на ѕвездите
Во  ведрината од предвечерјето
Налепено на челото кај непознатиов скитник
Кој дојде одникаде
Сеќаваќи се на зборовите од Старецот
Кој секогаш беше мудро насмевнат
Без да му шкртаат злокобно коските

И ќе заглаголеше
А ние не ќе го разберевме
Смееќи се ,се додека стомакот не ќе се вудвосаше од смеата

Сиромавиот
И габер под главата да му ставите
Тој мека перница ќе има
И камен под снага да му спростите
Тој за мека постела ќе го знае
Ама на црнејцата и се радува
И кога под неа оди,и за свое царство ја гледа
Та ја милува катаден
Како орач,како сеач,како гојдар
Неносеќи го отровот на змијата во крвта своја
Сиромавиот не реви
Туку безгласно ја отвара устата кажуваќи молитва
И кога човечката кланица е секаде околунего
Личи на дробен човек
Но на ликот Јагнето Божјо се пресликува

Сиромавиот
Е таа небесна убавина која се втиснува на црнејцата
Некаде на црвенејцата
А понекогаш и на умата
Та затоа
Солзите нивни благословетеги
Низ вашиот молк
Зошто
Кога еден ден и породот во утробата ќе ви реви
Тие и за вас ќе молат
Без да им бидат крвави рацете

Ете
Сега разбрав зошто позлатениот исток секогаш трепери
Кога пресмртно сиромавиот
Ја цеди својата тага
Та зборовите на овега ме обеспокоиа
Кои ги кажа гледаќи ме во зеницата на окото

На Балканов
Повторно распетието е дојдено
И место молитви,пцости ќе грмат
Свадбарски песни ќе секнат
И никој на никого за ништо нема да му простува
Во човечкото месо змија ќе се веди
А на земјата ќе нема орачи,само бесни здивени колачи
жарот во огништата ќе го снема
На мртвите ќе им се суди
Живите,јазиците на стравот насекаде ќе ги лижат

Со благ занес во очите
Го бришам сјајот на ѕвездите
Налепен на челото од овој скитник
Надеваќи се дека е само една негова превечерна треска
Која му потекла во крвта
Надеваќи се
Ама кој ќе му знае


























Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...