А зошто сум овде

Побрзај,рече надежда

Вечерва земјата ќе ги каже тајните на љубовта

Ајде

Да отидеме некаде каде и очите и срцето ќе слушаат

Застана ,извика розевиот сон

Ете тука,токму тука

Наскоро од небото ќе потечат шурки сребрена вода

Раните да ги излекуваме,и воздишките да ги разбудиме

Незнам дали рев беше

Проклетство

Зошто секогаш само мене ова ми се случува

И кога се случува

Миговите се замрсуваат

Правеќиме должник на минатото

Проклетство,проклетство

Од сето ова чуствувам дека во утробата повторно ‘ рти плачот

А на аголот од улицата потпрена

Цицлестата анама застанала и се подбива

Зарем полноќта само мене ќе ми ја оставиш

Каде ќе се кикотам сама.

Нека,нека

Со врелината на врвовите од прстите

Ќе го грабам секој слободен простор

И во сите за вас невидливи врвици ќе го ставам

И таму

Таму надежда се ќе ми каже

А зошто сум овде

Та и јас се прашувам