Четири Секунди

Само пет минути ми беше потребно

Да ги држам очите затворени

За да ја видам сета празнина помеѓу зборовите

Беше слична на пламенот кој времето го гори

Потоа кога навистина го снема времето

Побара со малку дрскост

Од мене

Да се населам во таа празнина

Рече ќе сум бил,се што не сум бил

И Апостол славен,и коњушар главен

И кавијар ќе течи како реките непознати

Само..повторно рече

Ибришиги линиите на дланката

Судбините човечки од сознанието

Што го откри ќе зовријат

Ќе бараат од тебе

да составиш реченици со поголеми празнини

ги отворив очите ,само четири секунди

чуствуваќи ја Љубовта како течи на усните

вкусот на малина го имаше

ако небеше лето,но сепак зреела долго таму

и сега оди најдиго крајот

сето ова наликува на кошмар што го има човекот

та незнаеш

дали е подобро да спеш постојано

знаеќи дека сонуваш вистински

или да скиташ во празнина помеѓу недоречени зборови

или

повторно тоа проклето или

да ја распрачиш стварноста

знаеќи дека е кратка

признавам

стретнав живи покојници кои празнината ја создаваа

и во таа празнина.со триста титули беа наредени

но видов како некои сонувачи

сегашноста ја оставаа

брзаќи во иднината

каде акордите од нивната преморена душа одекнуваа

и живееа кратко

пократко од четири секунди

но барем беа среќни.

Чудно нели

Но сето ова ќе го наречам

Течение на животот

Во реката каде смрта плови

И молчи

Слушајќи го сувиот шепот на зборовите