петак, 7. октобар 2016.

Воздишката не е искушение





Ако мислите
Дека некоја Жена ќе ве милува со боските по обрзите
Замо затоа што ќе и речете дека сте искушеник во Љубовта
Се лажете
И вие
И оној проклет демон кој е исцибрен од сите сеќавања
Та енего саде дренки зоба,и утробата си ја превртува
Неверувате
Заплачете заедно со ветерот
И заиграјте на дождот
Ќе видите
Ноќната антерија ќе се смкни од вашата кожа
А вечните сенки во дивината ќе го кажат вашето име
За кое не е врзано ни болка,ни спомен
Ни пак некоја трунка Љубов

Оставете
Оставете го
Тоа Благословено и проколнато женско битие
Кое е ослободено од сета набожна покорност
Да господари со судбините на спротивноста
А вие како благодарност запејте им бучлива песна
Која се родила во вашите влажни воздишки

Но разберете
Воздишката не е искушение

Ни пак Боската е нишката која ќе ве врзи со Љубовта.


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...