Простими Таго

Простими Таго

Што те напуштам,и те оставам овде во скркиве

Обвиена со сето Човечко студенило

Молчи

Нека сега молкот тебе ти го донеси Арамискиот несон

И нека очите ти бабрат од солзи неисплачени

Ако некогаш

Тежината на јадот те натисни

Ти реви со волците осамени

Простими

Се покорив на Светлината

Редно е да се погрижам за Судбината

Им кажав и на луѓето

Дека сега мојата насмевка ни со камења не ќе ми ја скршат

Дека сега болското во очите ни со најгустиот мрак не го скротат

Дека сега треперот на моето срце само виорите на Небесата ќе го босат

Ти кажувам и тебе Таго

Дека сега сомневањата не ги познавам

Воздивни

Воздивни тешко и болно пред мене за последен пат

Простими

Навистина простими што те напуштам

И те оставам сама во скркиве.