понедељак, 24. октобар 2016.

Играта на Снегулките



Твоето лице замене е небо,твоите очи замене се облаци...ете така некогаш со овие зборови го започнував секој нов ден...да секој..
-повторно седиш сам на тарасата и зборуваш со снегот,,или со снегулките,ајде влези гледаш ли дека е премногу тука студено..
Живеев со жена,да со жена која и воопшто не ја познавав,жена која и немаше многу чуства,имаше само правила,да правила за се и сешто..како правилно се станува од кревет,како правилно се држи лажицата,како правилно се седи на маса,како правилно се облекува,за секојдневие,за провод..правила,правила,правила..
-ајде влези,знаеш дека седењето на ладно е спротивно од моите правила...
-ајде барем еднаш прекршиги твоите правила и седни тука,седни и започни да се смееш вистински,гледаќи како снегулките играат,прво со ветерот ,потоа една со друга..
Ме погледна со некое полумртво бледило,тој поглед,да тој поглед кој немаше никакви искри во себе ме гледаше..
-ајде што чекаш седни...
-но...
-знаеш дека не го познавам тој збор..но..
-ајде седни,....ја допрев за раката со цел полека да ја приближам,а таа,таа врисна небаре истурив жешко масло по дланката...
-добро...седни подалеку од мене,но сепак гледајги снегулките...
Седна,прво молчеше,но потоа започна да гледа во снегулките,некако срамежливо усните и развлекоја во некоја насмевка,кога ме виде дека ја гледам,веднаш ги стисна со својата војничка брзина и цврстина.
-знаеш...брзо се заврти према мене...еден ден,кога ќе бидеме во брак,се ова што го гледаш,ќе биде твое...да твое..така ќе знаеш колку те сакам..
Ја погледнав,не со студенио,туку со мирнотија..
-примиго моето сочуство....
Беше зачудена за што зборувам
-не те разбирам,биди појасен...
-примиго моето сочуство за твојата желба,која штотуку ја погреба...
-но...
-жалам,мене не и се потребни твоите богатства..жалам...денес ќе бидам принуден повторно да станам немирна снегука која ја носи ветерот насекаде
-но ...те молам...ислушајме ќе се договориме..
-денес после доручекот ќе ги спакувам моите работи и заминувам..жалам..




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...