недеља, 4. септембар 2016.

Мојот живот знам ќе заврши

Мојот живот знам ќе заврши таму каде и што започна..во мојата изгубена или заборавена Човечност,која сега само стрпливо ме чека во Бескрајната Тишина..јас знам дека живеам ефтино,но сепак кога ќе ме нема,,тоа што ќе остане по мене,многумина од вас,скапо ќе го продавате..треба да знаете дека ми е сеедно за иднината,минато ионака нема,живеам во сегашноста во овој миг..и живеам повеќе тажен,отколку среќен..но во тажните предели се поголеми отколку среќните и тие траат до бесконечноста..неверувате..во среќните приказни има почеток и крај,во тажните нема крај,но има копнеж...а во копнежот се сите светови од кој многумина се плашат да ги видат..би ви кажал уште многу,но несакам да го губам моето драгоцено време..за неколку минути ќе започне да свири Рапсодијата на Надежда,со нејзините звуци,повоторно ќе осознаам дека постојам..сето ова не го напишав за да добиам од вас сожалување..го напишав да ви кажам дека се што сакаме се наоѓа од другата страна на стравот..


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...