Се кревав од безобличието со здробено месо
без костур во себе
на коленици
оганот во срцето го изгаснав со крв
погледнуваќи кон небото
каде пишуваше на Третата Ѕвезда
со пламени букви
Припремисе повторно за Љубовта
Неее со рик болен се огласив
ѕвекотот од ножевите подмолни ме предупредуваат
и шепотите на Родот кој само мислев дека е мој род ме морничават
додека жешкиот здив на блудницата ме пеплосува
Бездруго не сум буден Боже
што силата на небесата повторно ја истураш врз мене
доближисе да го отворам срцето
за болката вистинска ја видиш
недаваќи му повторно да ѕирне во иднината
каде нова болка му спремаш.
Не би се мешал во Божјите работи
но живеам меѓу живите како сенка
со болна лутина под клепките.
Нема коментара:
Постави коментар