Во Светот на Љубовта

Незнам зошто овој миг го замислував сосем поинаку,моментот кога навистина ќе кажам,толку е..некои ова го кажуваат малку поинаку..готово е..мигот кога и зборовите ме напуштаат,солзите одамна заминаа од мене..надежите до скоро ме водеа,но и тие папсаа,етеги таму легнале и немаат сила да продолжат,соништата сега знам дека одмараат некаде во облаците...љубовта,сега вистински се прашувам што беше тоа Љубов..да,дојде и тој миг,во кој неверуваа и многумина..мигот кога вистински ќе кажам Збогум од се...многупати претходно пробував,но не ми успеваше..но сега кога сум исполнет со сета празнотија,можам слободно да кажам збогум..срцето и веќе не го чуствувам,сакав долго да се уверам дека тоа е во моите гради,а тоа умрело оној миг,кога пртвпат ми го забодеа ножот,а пото тоа умирало,без јас да го сеќавам..сега кога е се така празно и зборот збогум нема никакво значение...сега вистински ми е сеедно..што и ова збогум многумина нема да го разберат сериозно...и пред да го завртам грбот,ќе ги кажам последните зборови..НЕМАШЕ ХРАБРСОТ ДА МИ КАЖЕШ ЗБОГУМ,А ЈАС БАРЕМ ИМАМ ТОЛКУ СИЛА ВО СЕБЕ ДА ТИ КАЖАМ ЗБОГУМ...збогум морам да кажам зошто мојата преморена душа тоа го бара...можеби некаде во некој друг свет каде што многумина не веруваат дека постои ќе се стретнеме..но таму,таму се моите очи,и моето срце,кои треперат и живеат со Љубовта...ЗБОГУМ.