субота, 3. септембар 2016.

Ќе го забранам молчењето




Ќе го забранам молчењето
И ќе крекаме заедно над мртвиот гниеж на недокажаното
Редот со безредието тогаш ќе се прегрнат
Оставаќи им на мртвите од скрбот да чепкаат
Сеедно ќе биде
Што ќе има шепоти,пцости,и молитви
Сеедно ќе биде
Што од сето ова кожите ќе ни бидат издупчени
Во далечините да знаете
Гавраните ќе ги плиска дожд
А сојките ќе им бидат сојузници во будењето

Бидете со мене,ќе бидам со вас
Ветерот веќе ми го отплетка сонот
Света земја во рацете зграбив,под светлината месечева
Искушенијата судбински ќе ги оковаме
Малку ќе потемнеме,и ќе се прекрстиме
Над нас Љиљаците ќе се препелкаат во небесните пепелишта
Зад планинските грбини,сенките вангелосано ќе кркорат.

Ќе го забранам молчењето
И ќе оставам,оставете и вие
Пожолтените коски со чкрипот да зборуваат
За плачот на ѕверот кој танцува гол на жед планина

Ќе го забранам молчењето
За да не гние родот на нашиот род
Кои евеги уште неслушнале за нас

А веќе молчат.


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...