четвртак, 1. септембар 2016.

Навидум глува ноќ.




Отвореното небо,евего истура безнадежност
Коренот на болката го плоди
Кобна надеж ли ќе се испили од сето ова
Ова е таа навидум глува ноќ
Ноќ која пророците ја запишале на папирус

Омразата не попушта
Усфитените мисли се делат на две
И каменот сега е во заблуда
Јад и болка се цеди низ молитва
Часот на призраците дојде

Во долот
Безимени тревки и диви грмушки растат
И молчат
Ноќта е долга
Студена со чуство на вечна

Од под црвенејцата достасува ехо
Крик и кокотење
Пијанство од лажна слава
И незнаеш кој е победник,кој е поразен
Можеби затоа што животот е измамничка игра

Ова се само зборови за отвореното небо
И за оваа,или онаа ноќ
Навидум глува ноќ.




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...