субота, 3. септембар 2016.

Ја мерам сопствената иднина



Ако ги отварате вашите усни за да кажете проклетие
Значи барате засолниште на вашиот уплав
Кажетего сето тоа на свој таен јазик
Бидете уверливи
Заиграјте го крвавиот и призрачен танц
И малку корнете од себе парчиња кожа,овде онде месо
Јас некако знам
Ни по денот суден
За сето тоа не ќе избегате од третиот обрач на оганот
Кој крвта ќе ви ја зоврие до безобличие.

Не се клештам од сето ова
Утешението небесно не ќе достаса до вас
И зошто да ве оплакувам
Кога Расото на Јуда го носите
Јас
И утре ќе бидам тука
Со мојата пеколна вселена во душата
И нема да канам на полноќ лажна Богомилка
Да ете го пали кандилото.

Некој
Да некој ќе помисли дека сега се пресметувам со судбината
Или дека барам мелем за скрбот и јадот
Или дека се бранам од вашата темна зовриеност

Да
Личам на бегалец
Но вашите мртви криља се немоќни
Па
Ќе продолжам да ја мерам сопствената иднина
А вие пак отворетеги вашите усни.




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...