уторак, 27. фебруар 2018.

Разбудете се



Сега бескрајот молчи,гледаќи не со кристалните очи
Ако сме коцкари со иднината
Љубовта низ шуплините на времето ќе се исцеди од тука
Во вените само студенилото ќе ни остани
А бесмртноста ќе биде само бајка раскажувана

Се натрупа сивилото насекаде
Та кожата саде ни ја ежави
Од другата страна на небото
Тврдам
Старите коцкари низ врисок за прошка молат

Ако сеуште стоите во празнотијава
Утре и вашата крштеница ќе биде празна бела хартија
И ќе се расправате само со себеси
За тоа од ѕвездите ни шепот нема да добиете

Сега бескрајот молчи,гледаќи не со кристалните очи
Разбудете се
За да не се разбудат заборавените гробови
Кои ќе ни ги пиат и сите некажани зборови
И сите неисплачени солзи.



Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...