Се разбудив со една твоја заборавена воздишка
Која ја пронајдов сосем случајно
На самиот раб од перницата
Оставена
Во едно заборавено време
Кога во моите очи живееше едно небо
Многу ѕвезди и милион вистини за тебе
Ах да,се сеќавам
Тогаш пајажина немаше на твоите усни
Со насмевката секогаш ги плашеше пајаците
Кои молкот го плетеја насекаде.
За погледите не сакам да зборувам
Бидеќи тоа беа најубавите громови кои ги сакав
Со часови седев,и слушав како светлината во срцето ја параа
Не,небеше болка тоа,повеќе симфонија која срцето ја сакаше.
Се разбудив со една твоја заборавена воздишка
И повторно започнав да го лажам денот
Облекуваќи се во чадот од цигарата
Дека сите освоени трофеи,кои Јас ги нарекувам курви
Се великодушни подароци од Љубовта.
Нема коментара:
Постави коментар