Кутриот Тој

Напиши книга за мене

Побара Човекот

Кој беше се накитил со шеснаесет килограми гордост

Во џебовите ставил даваесет килограми туѓа восхит

На реверот од сакото закачил тринаесет светликави ордени

И на вратот му висеше триипол килограми златен крст

Подарен од поглаварот на некоја нова вера

Каде се имало своја цена

Напиши,рече одважно

А Јас ќе те наградам со такви дарови,што ни Бог никогаш не ги подарува.

Во ред реков незаинтересирано

Но јас пишувам за вечните,а ти си смртник

Сеуште стравот од смрта ти живее во очите

А душата твоја се грчи кога ќе видиш погребна поворка

Кажими

Како да те однесам пред портите на Ендемските Градини

Или да те прошетам по одаите на пеколот

Кога ти сеуште газиш по земјата,и незнаеш да леташ со твоите криља

Кажими

Како да напишам и само еден збор за тебе

Кога јас читам од книгата на иднината

Каде што ти не постоиш

Ајде,му реков

Покажиго твојот негуван и нежен грб

Да видам колку зборови напишала судбината

Со својот суров камшик по него

Ајде,повторно му реков

Застани пред огледалото

И видисе самиот колку длабоки бразди на твоето чело

Изорал животот

Ајде реков

Склопиги дланките и кажија Оче Наш

За да го смириш хаосот над твоето небо

Кутриот тој

Се заврти и замина

Одеќи во неговиот свет каде безгласните му се восхитуваа

А мудрите го сожалуваа

Но не му кажуваа.