Кругот на Случувањата

Секогаш кога болката во стиховите со урлик се јавува

Се прашувам

Уште колку да ја распнам душава за да се смири мастилото

Белким ќе можам потоа,мирно да заминам

Во некое друго време,и за мене и за вас непознато

Ете таму да трчам босоног

Да клесам зборови на камен

И да го натерам ветерот покорен да ми биди.

Еј Гавране Брате мој,врати се

Не се криј веќе во гранките на Дабот Стогодишен

Слушај,чука повторно стариот градски часовник

Не е како некогаш кобник

Пространите полиња не чекаат

Еј Гавране Брате,Јависе

Ќе ја оставам песната тажна тука на калдрмава стара.

Невидливите гонители папсаа ноќва на полноќ

Мртвите предмети не врискаат веќе

Сите дилеми во неповрат отидоа

Сите неодроворени прашања ги нема

Еј Гавране,Гавране

Моите раце утре ќе молат,склопени.

Иако волците ќе виат збеснато

Ни сенката нема да се тревожи веќе од тоа

Го знаеш ти тоа добро Гавране,Брату мој

Кој си се родил седум пати,и си умрел седум пати

Криеќи ги тајните свои во времето

Јависе,макар низ насмевка на некој туѓинец.

Кругот на случувањата го затворам на земјата со прстот

Громовите во далечините се јавуваат евеги

Сега кажувам ..доста е...

Во пурпурот ќе напишам на небото...Така Нека Биде

Гавране Брате Мој.