субота, 17. фебруар 2018.

Обиди се да ме разбереш





Обиди се да ме разбереш
Зошто неможам да и избегам на Смрта
Ова туѓо небо неможе да ги измие лузните од душата
Со сите свои залези и изгреви

Обиди се да ме разбереш
Зошто тука сите насмевки кои се раѓаат
Се тешки како карпи грамадни
И болат кога пукаат на илјада парчиња

Обиди се да ја разбереш
И надежда зошто постојано оди папасано
Бесцелноста ја измори
Сивилото ја тера да се врти постојано во круг.



Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...