уторак, 16. октобар 2018.

Наликува на Еретички Запис




Не клекнувам пред олтарот на Бога
За да ми мине ете така времето
Заедно со Бабетините кои им е ладна душата и кога сонцето ќе изгрее
за пцалам празна молитва
Ами наутро,мојот прв поглед го пали кандилото
Во моето срце,,кажуваќи ми дека на патеката каде светлината ќе не води
Повторно ќе стретниме
Курви кои личат на домаќинки,Неблагодарници во убави Одела
Плашливци со девет амајлии околу вратот
Полупијани скитници без грам надеж
Кои копнеат ден и ноќ за само една прегратка
Да,можеби и ќе се видиме себеси,во нечии бескрајни пространства
Како чмаеме исплашено во крајот на некој лилав облак.

Ете,само да знаете,Денес
Ќе бидам Среќен,Ќе бидам тажен
Ќе ги мирисам цвеќињата,ќе се радувам како дете на капките дожд
Ќе ви кажам,Добро Утро,Добар ден
Сеедно ми е што вие ќе молчите
Ќе го градам денот,без да го рушам вчерашниот
Грчеќи се исто,и на мојата и на вашата болка.









Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...