среда, 17. октобар 2018.

Колекција од Болки




Ако мојата тишина и твојата тишина
Се прегрнат онака заљубено како некогаш
Дали и понатаму ќе  мислиме исто, како и сега
Дека дождот залудно паѓа.

Ако мојата душа и твојата душа
Заиграат на празниот булевар некој непознат танц
Дали пеколот што го создавме самите
Ќе се распадне под светлината на фенерите.

Молчиш зарем не
Молчам исто како и ти
Вдишуваќи го мирисот на Ванила
И,Надеваќи се дека повторно ќе се стретенеме во некој сон.

А се што е недоречено
Останува и понатаму
Во нашата колекција од Болки
Која ете ја,виси во некое непосакано утро.









Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...