Пишував писмо за една жена

На денешен ден

Пишував писмо за една жена

Зарем е важно која година беше тоа

Но сепак треба да знаете

Тоа беа фрагменти од мојот живот

во нејзината имагинација.

Да не постоеа искушенијата,моите страсти

Никогаш немаше да зовриат по тебе

Ете тогаш,неможев да се бранам со смирение

И да го олеснам бремето на моите гревови

Дознав тогаш,младоста ми ти била лесно превртлива

Негледав кога беше до мене

Дека си Ангел Сатанин,кој ме боцка по лицето

И ми шепоти,дека има уште еден пат до Рајот

Ете така се втисна во душата

Да мој Ангелу Сатанин,ги виде наеднаш

Сите реки на мојата тага

И полињата каде што цветаше радоста

Не се плашеше од мојот поглед,

а треперееше на допирот од дланката

правеќи го така немирот во најубав спокој

незаборавај мој Ангелу Сатанин

кога завршуваше мојот ден,започнуваше твојата ноќ

непоканет доаѓав секогаш

нашите скршени тајни да ги составиме

слушаќи ја најтивката песна на моите надежи

подобро е да замолчам,зарем не

зошто моите прсти сакаат постојано да танцуваат по хартијата

пишуваќи за нејзиното постоење.