Додека Пурпурот од Запад
Течеше незапирливо
Одеднаш
Ѕвездата која на осамените им беше водилка
Блесна
И прошепоти со засипнат глас на преморен старец
Кој се провлекувал низ вековите
Така требало да биде
Судбина што да правиш
Додека пурпурот од Запад
Течеше незапирливо
Низ спилите оштри
Третата наречница се смееше крештаво
Цедеќи ги зборовите низ смеата
Така требало да биде
Судбина што да правиш
Само на исток
Мирот на скитникот ја собирше тишината
Каде го немаше мирисот на ефтина цигара
Ни пак нападниот парфем на лесните жени
Каде не сонуваше,туку беше буден
И каде немаше мртви чекори
Ни пак бесцелни мигови на каење
Само на исток
Ангелите беа смртници
Демоните неми статисти
Додека судбината
Беше само приказна која секој ден се пишуваше
Нема коментара:
Постави коментар