недеља, 7. мај 2017.

Додека свиреше Чајковски



Додека ноќта носена на ветерот доаѓаше
Ги броев трпеливо нејзините чекори
И буден гледав како немите посматрачи се губат во далечините
Остана толку време
Тангото,јас и блудничката на валканиот чаршав
Повторно да го одиграме,како воља на Паганските Богови

Доаѓаше,со нејзиниот тетовиран живот
Расфраќи ги лево и десно нејзните заносни бедра
Името не е важно,.ни пак нејзината дата на рагање
Но сепак имаше почисто срце
Отколку многу божемни домаќинки
Иако беше позната блудничка.

Тишината ја искршивме на иљада и едно парче
Времето го оставивме да тече онака како што сака
Сјајот од нејзината убавина се преслика на перницата
Додека двете нејзини свери
се вртеа по непишаните правила на природата
наликуваше се ова на илузија
но обилната амброзија која течеше од неа
беше доказ за сета стварност
единствено,не дозволуваше
да ѕирнам во нејзините соништа
кои стоеа сокриени позади клепките.

Не се покајав што ме натера повторно
Да бидам земја,а таа небо
И што така лесно се откажавме
Од сите одминати вистини
И небевме чекор до совршенството
Сеедно ни беше
Дали некој или некоја,некогаш ни пишувал писма
Таа беше жена,која го немаше вкусот на заборавот
Но јас бев маж,кој не ги сака огледалата
Но го сака нејзинот голо тело
А двајцата
Додека свири Чајковски
Повторно на плавиот свилен чаршав

Купуваме и продаваме страсти.


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...