Додека ја симнуваше шминката од ликот
Или беше тоа нејзината дневна маска
Скриената болка полека повторно ги исполни длабоките бразди
И завчера...и пред три недели солзи таму течеле
Се насмевна
Не мене,туку на другата стварност која ја чекаше
Во таа искасапена темнина,каде не се страмеше
Од својата голотија,и литата кожа
На десната страна од нејзината усни,прекорот се јави
Кон сите изгужвани мисли ,во кој блудот се криеше
Но сепак млитавото каење го остави
На старата мусандра во кој беа сокриени миризливите писма
Глупаво беше да создава срамежливи погледи
Затоа,ги поделивме миговите
На чедни,жедни и бесрамни
И така ја потполнивме сета празнина
Со едно невино ох,ги врзавме судбините
И зборовите без вкус паднаа на подот
И започна црно белиот свет,да добива боја на виножито.
Нема коментара:
Постави коментар