Којзнае,можеби утре ќе реши и Душата да прозбори
Но сега во сите одаи се молчи за Гревот и Љубовта
И подобро е така
Не си веруваа еден на друг,та сега само го арчат времето
Претвораќи ги сите мигови за обични,понекогаш и безначајни
Емотивно умираќи
Пурпурната страс веќе избледува во просторот
Мислите,развлечени како црвена течност течат
И се губат под сенката на судбината
Феникс кутриот,заборави да воскреснува
А како би,кога нема пламен да го гори
Само тажно шепоти,гледаќи како заборавот галопира
Никогаш повеќе нема да го видам Ѕвезденото Небо
Во дните само магли лепливи ми се влечат
Закаснети чуства,кои ништо незначат
Пробаа,само пробаа полугласно да ја довикуваат надежта
Да го нацрта тој совршен круг на настани
Проклета валкана харизма,извика полупапсаниот нероден час
Ги кинеш сите форми на силуетите кои поминуваат тука
Оставаќи за ним тишината да зборува
Проклета валкана харизма,извика повторно полупапсаниот нероден час
Зарем сега ќе дозволиш
Дневната светлина да се користи само
за сонување
Има уште многу
Но Манастирското ѕвоно кажа дека е време за молитва
А вие
Ако на некој астал видете оствена насмевка
И полна пепељара со пикавци
Да знаете дека тоа се остатоци од некое изгубено време.
Нема коментара:
Постави коментар