Глува Ноќ

Чекаќи ја ноќта глува

Додека оганот и мразот ме стискаше рамномерно

Јас го испраќав Светителот од тука

Сакаќи така повторно да го отворам воведението во проклетијата.

Заличува,дека сум улав од болка

Но разберете

Делкам нова врата кон небесата

Кон таа бесконечна Арена на времето.

Скрбот,таа непознаница на малоумните ме натера

И Белите коњи родени во виножитото

Дека е така,утре слушнетего шепотот на дождот

А потоа,во вашата осама гребете по душата сопствена.

Идолот во моето срце го срушив,етеја

Таа жена,проклетница,неверница.блудница

Која оковот на празнината саде го стегаше

и сладострасни безредија во крвта ми правеше,ја нема сега.

Животот има криља,а јас лазев змиски

Бараќи го спасот во стари Манастирски записи

И чудни податоци од разноразни гатачи и чудотворци

Негледаќи како папукот ми расне од болка.

Не ќе се оженам,таа е сама,со празна душа

Глаголам,а надвор врти студен ветар на северниот ѕид

Кај соседтката Цвета,вие тој проклет пес

Се прекрстувам,но не си пресудувам

Чекам

Глува ноќ

Која ќе ми исцеди две три созли од очите

Кои ќе ја довикнат далечната молитва за мир во душата.