непознат ден осамна
во кој прорти непознато семе
мислите тоа ги скокоткаше
и нејасни радувања даваше
и соништата и тегобите,ете ги однесе
се е пресметано од порано
и нема причина сето ова да се запира
навистина,пак е светлина
и пак клокоти силата на злото
и пак се кострежи доброто од бучавата
чиниш во сета оваа нејаснотија,ако не судиш
искушението ќе одмине
ама не е така
многумина уште бабрат од квасот на стравот
заблудениот и кога живее е мртов
и сите судбински белези му се видливи
носеќи ја бучавата на својата крв во главата
брза,брза во своето човечко дувло
негледаќи како осамнува непознатиот ден.
Нема коментара:
Постави коментар