петак, 4. новембар 2016.

Ленена Кошула



Бос
Гол,само со бела ленена кошула на себе
Што смртниците ми ја наметнаа кога тргнав
И
Евеме веќе дојдов
Љубов
Пред тебе
Да научам која си
Прости,но
Јас повторно незнам ништо за тебе
А ти знаеш се за мене
Само пртпоставувам
Но дека си ти
Ме уверува мирисот на свежо утро
Кога се будев со капките твои кои капеа на моето чело
И дишев,и се смеев
Чекореќи кон тебе секогаш кога месечината ме бодреше
Навистина
Небеше моја секојдневна навика
Беше мојот вечен печат во душата
Но сега си само една енигма
Завиткана во тишина
Помогними
И јас да се завиткам во слична тишина
Која е некаде во некој дел
Од небото
Каде стојам пред тебе
Бос
И гол,само со ленена кошула на себе.




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...